0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

                                                               AYNA

“Kadının değerini, ondaki sırrı ve hikmeti bilen kemale erişir” İbn Arabî

Canlar Özge Değil!

Sevgi ve merhametle kendine yaklaşamayanlar, ne kendine “dost olabiliyordu” ne yaratılana, ne de can taşıyana..

Kendine dost olmayanın, kendinden olana karşı konumlanmasıyla “kuşatılmış zihinleriyle” kompleksleri galebe çalanlar, kendi kuyusunun karanlığında olanlar…Dahası

“Allahın halifeliğinde eşit olan kadın ve erkeğin” Yaradanın karşısında nasıl duracağını bilmekliğini yitirince…

Duyduklarımızla… içimizi acıtan yaşananlarla,

Murakabeden, keşiften uzak, kararmış, görmek ve hissetmek için verilen o kalplerin şükürsüzlüğü, acizliğine tanık olduk.

Çorak vadinin ruhları ..

İnsan olmanın tek bir kere yaradılışta vuku bulan bir olay olmadığı, insan kalabilmenin her an tercihlerle devam ettiği,

Kendimize dair ne varsa yeniden ve yaradılış amacımıza uygun bir varoluşla, balçıktan yaratıldığımızı unutmadan kibirden uzak,

Ruhumuz olduğu için ve bu ruhundan üfleyene şükürle…

Kadını, erkeği, çocuğu… birbirimiz için nimet olduğumuzu,

Canlılar aleminde eşsiz olduğumuzu ve fakat diğerlerinin sahibi olmadığımızı,

Bizden olmayanların bize dayattığı ezberlerle düşünmeyi bırakıp, silkinerek,

Başka kültürlerin doğrularıyla değil, kendi hakikatimize yaklaştığımızda

İDRAK yetecek yolumuzu aydınlatmaya…

Gücün; sevmekten, adaletten, kutlu olmaktan geçtiğini, sahip olunan güç şiddete dönüştüğünde onun adının, nefsini bilmemenin acizliği ve aslından ayrı düşmek olduğunu,

“Gerçek Gücün yükümlülükleri ve sorumluluklarını” bilmekle mümkün olduğunu anlayarak.

Yaradılışta bir eksiklik olmadığını, bütünün parçaları olduğumuzu” görebildiğimizde…

Kadınıyla erkeğiyle her birimizin ayrı bir dünya olduğunu ve neyi temsil ettiğimizi hatırlayarak,

Abi-kardeş, karı-koca, birbirini yoldaşı bilip, “Aşk ve dostluk üzerine halk edilmiş bu kainatta” Nefsani hırslarının tezahürüyle yaradılışımıza yaraşık olmayan hallerden sakınarak.

Birbirimize ve birlikteliğimize çevirdiğimizde yüzümüzü

İnsan olduğumuzda ne eksilik kalacak, ne de erki elde edenin zulmü…

Aşkından ayrılanın aslından ayrılmadığı vakitte, aşkın yakmak değil, yangını göze almak olduğu, sevmenin el kaldırmak değil, el üstünde tutmak olduğu, gerçek sevgininse almak değil, vermek olduğu unutulmazsa, rızasına talip olanlar ve inananlar için en çok da hanımını “gönlünün rızkı” gören Allah’ın kulu ve elçisinin ahlakıyla ahlaklanmak nasip olsun.